Avrupa’nın 1900’larında etkileyici tiyatro sahnelerini andırmak isteyen Süreyya Operası Fransız dış mimarlığını ve Alman iç tasarımının özelliklerini barındırır. Anais Martin, Süreyya Operası’nın geçmiş tarihini anılarından bize aktarıyor, tiyatro ve operadan, sesiz film ve sinemaya, Kadıköy’ün cevherlerinden biri.

"Şimdi Süreyya Operası’nda bir sanatçı soyunma odasındayım. Süreyya Paşa çok büyük araştırmalar yapmış. Ve Avrupa çapında, Avrupa’daki binalarla yarışabilecek güzellikte bir bina inşaa etmek istemiş. Bence amacına ulaşmış. Şöyle ki; Binanın girişi, iç yapı, içerideki alçak kabartmalar, cephedeki alçak kabartmalar, bunlar hep Champs Elysee’deki tiyatrolar örnek alınarak yani Fransız’lardan örnek alınarak yapılmıştır. Sahne, sahne düzeni, sahne ağzı, kulis Alman Tiyatrosu’ndan örnek alınarak yapılmıştır. 1924 sonu ya da 1925 başı bina biter. Ve burada yavaş yavaş küçük truplar, o zamanki gruplar, operetler oynamaya başlarlar. 1930’lu yıllarda sesli filmler yavaş yavaş çoğalınca o zaman burasını haydi demişler biraz da sinema olarak kullanalım. Yıllar geçti bina köhneleşti. Ve bir tarihte de sinema kapatıldı. Sonra kapalı kaldı epeyce süre. Meğer bizim belediye başkanımız klasik müzik opera çok severmiş. Yeniden yapılandırılması çok iyi bir ekip tarafından yapılmıştır. Tam orjinaline uygun biçimde yapıldı. 2006’da bir Cumhuriyet Bayramı günü açıldı. Hoştu doğrusu."